Podejmując decyzję o rozpoczęciu psychoterapii, stoi przed nami wiele dylematów. Jednym z nich może być to, jaki nurt wybrać. W tym artykule przybliżymy czym cechuje się jeden z nich – nurt psychodynamiczny.
Historia psychoterapii psychodynamicznej
Twórcą podejścia psychodynamicznego jest Zygmunt Freud. Zostało ono zapoczątkowane na przełomie XIX i XX wieku. To właśnie Zygmunt Freud jako pierwszy wprowadził w psychologii pojęcie nieświadomości i zaczął dostrzegać jej wpływ na codzienne funkcjonowanie człowieka. W miarę upływu lat teoria Freuda ewoluowała. Do rozwoju podejścia psychoanalitycznego przyczynili się m.in. Carl Gustaw Jung, Alfred Adler, czy Karen Horney.
Ile trwa terapia psychodynamiczna?
Najczęściej jest to cykl regularnych spotkań, odbywających się 1 lub 2 razy w tygodniu, o stałym umówionym wcześniej terminie. Sesje psychoterapii trwają zazwyczaj 50 minut. Czas trwania procesu psychoterapeutycznego zależy w dużej mierze od indywidualnych potrzeb pacjenta i jest bezpośrednio związany z tym, z czym pacjent się zgłasza, ale także nasileniem oraz rodzajem występujących objawów, motywacją do leczenia, czy częstotliwością spotkań. Zwykle jest to okres kilkunastu miesięcy lub w niektórych przypadkach nawet do kilku lat.
Psychoterapia psychodynamiczna - dla kogo?
Opisywany nurt psychoterapeutyczny może być skuteczny w leczeniu bardzo szerokiej gamy trudności i zaburzeń. Będzie odpowiedni zarówno dla osób zmagających się z zaburzeniami nastroju, zaburzeniami osobowości, zaburzeniami lękowymi, jak również dla osób zmagających się z depresją, kryzysem egzystencjalnym czy trudnościami w relacjach z innymi (grupą rówieśniczą, rodziną, partnerem). Psychoterapeuta psychodynamiczny pomoże też uporać się z problematyką trudnego dzieciństwa, przeżytą traumą, żałobą. Powodów podjęcia psychoterapii jest tak wiele, jak pacjentów czujących potrzebę skorzystania z niej.
Na czym polega psychoterapia psychodynamiczna?
Psychoterapia psychodynamiczna opiera się w dużej mierze o relację terapeutyczną, jaką jest więź pomiędzy psychoterapeutą a jego pacjentem. Podstawą budowania tej więzi jest zaufanie pacjenta do terapeuty, które buduje się w trakcie trwania procesu psychoterapeutycznego. Pacjent zachęcany jest do swobodnego dzielenia się tym, nad czym na danej sesji chciałby pracować, między innymi poprzez wypowiadanie swoich wolnych myśli, skojarzeń czy fantazji, również takich, które z jakiegoś powodu są przez niego skrywane w codziennym życiu. Psychoterapia psychodynamiczna opiera się na zasadach klasycznej psychoanalizy. Powinna prowadzić do zrozumienia przez pacjenta mechanizmów, które generują powtarzane przez niego zachowania, mogące być źródłem niechcianych problemów. W toku terapii często poruszana jest również problematyka całego toku życia pacjenta, począwszy od wczesnego dzieciństwa, bowiem pewne schematy zachowań mają swój początek już na wczesnych etapach życia i mogą pogłębiać się w dorosłości. Czynnikiem łączącym procesy psychoterapii psychodynamicznej jest również chęć dotarcia do nieujawnionych jak dotąd wewnętrznych konfliktów oraz praca nad ich rozwiązaniem.